Haricots Verts

Kacang buncis

Phaseolus vulgaris

Vlinderbloemenfamilie

Snijbonen, sperziebonen en haricots verts: het zijn allemaal bonen van dezelfde familie. En de haricot vert is daarbij het chique rechte, slanke zusje. Haricots verts worden ook wel Franse boontjes genoemd en ze zijn wat slapper- minder knapperig- dan de sperziebonen. Ook zijn ze vaak net iets donkerder groen van kleur. Franse bonen zijn kleiner dan de gebruikelijke groene bonen. Ze hebben zachte fluweelachtige peulen met erg kleine zaadjes binnenin. In rauwe bonen komt van nature een gifstof voor (lectine) die door verhitting onwerkzaam wordt gemaakt. Eet haricots verts daarom niet rauw.

De haricots verts worden net als doperwten in vier klassen ingedeeld:

- middel, een breedte groter dan 9 mm.
- fijn, maximale breedte van 6 en 9 mm in
- zeer fijn, met een maximale breedte van meer dan 6 mm
- extra fijn, minder dan 6 mm

- Prinsessenbonen
- Franse bonen
- Sperziebonen
- Slabonen

Haricots verts zijn dunner en daardoor fijner en zoeter van smaak dan de gewone sperziebonen. Ze worden dan ook eerder als onderdeel van een gerecht gebruikt, dan als hoofdgerecht zelf. Voorbeelden hoe haricots verts worden toegepast:

- roerbakken, samen met rode ui en taugé in een oosterse roerbakschotel
- koken en omwikkelen met ontbijtspek als bijgerecht
- koken, afkoelen en gebruiken in een salade
- restje in kleine stukjes snijden en dan gebruiken in de groentesoep
- met paprika, ui en kip verwerken in een Indiase curry

De bonen komen oorspronkelijk uit Zuid- en Centraal-Amerika, waar de bonen al sinds de oudheid geteeld werden. Na de Spaanse verovering werden de bonen overgebracht naar Europa.

Omdat men de boontjes in het Europese continent op dezelfde manier als asperges bereidde, namelijk met boter en nootmuskaat, kregen ze de naam aspergiebonen, wat al snel afgekort werd tot sperziebonen. Dit is echter niet de enige benaming waaronder deze peulvrucht bekend is: andere benamingen zijn Franse bonen en slabonen. Het woord slaboon komt al sinds 1746 in onze taal voor. Dat men de prinsessenboon ook wel slaboon noemt, heeft te maken met het feit dat deze boon ook wel als salade opgediend werd. Door kruisingen zijn vele verschillende bonensoorten ontstaan.

Aangezien de bonen afkomstig zijn uit een tropisch klimaat, hebben ze behoefte aan een warme ondergrond voor het kiemen en groeien. De kleinste nachtvorst zal hen beschadigen. Daarom mag je bonen nooit te vroeg in het jaar in volle grond planten: als de zaden al ontkiemen, zullen ze erg zwakke planten voortbrengen.

Daarnaast geven de boontjes de voorkeur aan een zonnige beschutte plaats waar ze beschermd zijn tegen koude winden. Het beste resultaat verkrijg je echter als je ze kweekt op een lichte, humusachtige en niet te zure ondergrond. Een rijke bodem met veel organisch materiaal, daar houden bonen van. Na ongeveer 50 à 60 dagen zijn de bonen klaar om geoogst te worden. Hoe jonger de bonen zijn als je ze plukt, hoe lekkerder de smaak.

Zorg ervoor dat de grond nooit uitdroogt. Bonen vragen een ondergrond die voldoende vochtig blijft, vooral vlak na de bloei. Ze zullen dan erg snel groeien en in augustus grote gewassen opleveren met heerlijke boontjes. Een te natte bodem is echter eveneens funest want dan rot het zaad en later zorgt zuurstofgebrek voor afstervende wortels.

Haricots verts zijn bij de groenteboer en in de supermarkt te koop.