Aardbei

Stroberi

Fragaria vesca

Rozenfamilie / Fruit

Van de aardbei bestaan vele verschillende rassen. Daardoor verschillen de vorm en kleur sterk van elkaar. Ze variëren van donker naar licht rood, van oranje naar wit.

- Darselect
- Honeoye
- Ostara
- Flamenco
- Korona
- Elsanta

Goed gerijpte aardbeien zijn zoet van smaak.

Al van oudsher worden aardbeien gegeten. Vaak waren dat wilde aardbeien die in de tuin werden geplant. De vruchten waren erg klein. Vanuit Amerika is de aardbeienplant ingevoerd en hier verder door kruisingen veredeld.

Aardbeien worden overal ter wereld geteeld, vaak in de volle grond. Dat betekent dat de planten op het veld staan zonder bescherming. De vruchten zijn erg gevoelig voor weersomstandigheden. Zo zullen de bloemen kunnen bevriezen in het voorjaar en de vruchten kunnen rotten door te veel regen. Om dit te voorkomen wordt er stro tussen de planten gelegd. Bovendien vinden vogels de vruchten ook heel lekker.

Om deze risico's te vermijden worden de aardbeien steeds meer onder plastic tunnels en in kassen verbouwd. De teler heeft van lange plastic stroken een soort tunnel over de planten gezet. In de kassen worden de planten op ooghoogte geplaatst, wat het oogsten vergemakkelijkt. De vruchten liggen niet op de grond, waardoor ze minder rotten.

Er zijn doorbloeiende en eenmaligbloeiende rassen. De doorbloeiers zorgen het hele jaar door voor vruchten. De eenmalig bloeiers produceren gedurende drie tot vier weken per jaar vruchten.

Iedereen kan aardbeien telen, want de planten vragen weinig ruimte. Er zijn zelfs hangaardbeien of klimaardbeien. Om vruchten te krijgen moeten de bloemen worden bestoven. Dit doet de wind, de bij of hommel.

Aardbeien zijn het hele jaar door in de supermarkt, op de markt en bij de groenteboer te koop.

Sommige mensen reageren met een allergische reactie op het eten van aardbeien. Ze krijgen last van jeuk en vurige plekken op de huid. Soms kan je deze reactie voorkomen door de aardbeien te wassen voordat je ze eet.