Pimentkorrel

Pimenta dioica

Myrtaceae

Piment, (Surinaams-Nederlands) lontai, is een plant en specerij uit Midden-Amerika en West-Indië. Piment is ook wel bekend onder de naam Jamaicapeper, pimentbes, allspice of nagelpeper. De zaden worden gebruikt in gedroogde vorm, eventueel gemalen. De zaden ruiken naar kruidnagel met een vleugje kaneel en nootmuskaat, de smaak is echter scherp peperig. Piment wordt vaak onterecht gezien als een kruidenmengsel. De smaak houdt dan ook het midden tussen kaneel, kruidnagel en nootmuskaat, vandaar de Engelse naam ‘allspice’.

De pimentboom is een altijd groenblijvende boom (die vroeger volop wild in het regenwoud voorkwam, maar grotendeels gesneuveld is, onder meer door de ruwe manier van oogsten). Hij heeft tegenover elkaar staande, leerachtige, enkelvoudige bladeren. Hij kan een hoogte bereiken van 12 meter. Van deze soort bestaan mannelijke en vrouwelijke bomen. Dat is in de Latijnse naam al gegeven. De kleine witte bloemen staan in schermen. De groen-witte bloemtrossen ruiken naar een mengsel van kaneel en kruidnagel. Uit de bevruchte bloemen ontstaan steenvruchten met twee zaadjes. De bessen zijn hol en door ze te schudden hoor je de zaadjes rammelen. De vruchten worden half rijp geplukt, want ze verliezen hun aroma als ze helemaal rijp aan de boom blijven. De onrijpe groene bessen worden geplukt en gedroogd.

De onrijpe bessen worden in de zon gedroogd en lijken na het drogen op grote peperkorrels. Net als peperkorrels behouden de pimentkorrels hun aroma beter als ze vlak voor gebruik worden gemalen. Pimentpoeder verliest vrij snel zijn aroma. De pimentkorrels moeten droog en donker bewaard worden.

De onrijpe groene vruchten van de pimentboom worden geoogst. Ze bevatten de etherische olie "eugenol", die de piment zijn kenmerkende kruidnagel geur en smaak geeft. Piment is echter veel scherper en peperachtiger dan de kruidnagel. In de Caraïbische keuken wordt hij veel gebruikt. Niet alleen de bessen, maar ook het jonge blad en het hout (om te grillen) worden gebruikt.

Het geeft een rijk aroma aan gerechten en is zeer veelzijdig. Hierdoor kan het in allerlei gerechten gebruikt worden. Voorbeelden zijn stoofschotels, Caraïbische gerechten en chutneys. In Amerika, Mexico en de Caraïbische eilanden wordt piment veel gebruikt in gerechten met ham, kip, kalkoen of zoete aardappels. Maar ook bij zoete gerechten als cake, pudding of vers fruit. In landen als Jamaica wordt piment zeer veelvuldig gebruikt en wordt de rijke smaak ten volle benut in heerlijk geurende en kruidige curries en pittige marinades voor vlees.

Ook wordt het vaak gebruikt voor het inleggen van vis en vlees en als kruiderij voor pasteien. Gemalen piment is te gebruiken bij het kruiden van gehakt en diverse wildgerechten. Het is soms een onderdeel van speculaaskruiden. Het wordt ook met mate gebruikt bij het maken van gebak. Pimentkorrels geven bij het maken van bouillon een lekkere pittige smaak af. Het is geschikt bij het bereiden van bonen, kool, spinazie, asperges en tomaten. Andere specerijen die uitstekende passen bij piment zijn zwarte peper, witte peper, nootmuskaat, laurier, cayennepeper, vanille, kruidnagel, gember en oregano.

De verse bladeren worden gebruikt zoals dat met laurierbladeren, of daun salam. Ze worden in de gerechten meegestoofd en voor het opdienen weer verwijderd. Omdat ze veel aroma verliezen als ze worden gedroogd, worden ze niet commercieel gebruikt. Alleen als ze vers zijn, worden ze gebruikt. De bladeren en het hout worden gebruikt voor het roosteren van vlees en vis. De rook geeft het vlees de typische smaak van piment.

Piment wordt ook veel in de keuken in het Midden Oosten gebruikt. Ook daar wordt piment in vleesgerechten en curries gebruikt. In de U.S.A. en Groot Brittannië wordt piment in desserts en bakwaren toegepast. In Duitsland is het een belangrijke specerij voor het kruiden van worst en kerstgebak. In de Caraïben wordt er zelfs een likeur van piment gemaakt, de "pimento dram".

Piment was waarschijnlijk reeds bekend bij de Azteken en de Maya's, het werd er waarschijnlijk ceremonieel gebruikt, alsook om chocolade mee te kruiden. Vanaf de 16e. eeuw werd piment ook naar Europa en het Midden Oosten vervoerd.

Spanjaarden die op zoek waren naar een nieuwe zeeroute naar het Verre Oosten en haar uitgestrekte velden vol specerijen, ontdekten per ongeluk de Caraïbische eilanden. In eerste instantie dachten ze daadwerkelijk in India aangekomen te zijn. De peperige korrels, die ook qua vorm zo leken op de waardevolle peperkorrels uit India, werden dan ook verward met peper. De Spanjaarden noemden de nieuw ontdekte besjes dan ook pimiento, peper. Deze taalverwarring, die later nog aangevuld werd met de ontdekking van de Spaanse rode peper (pimienta), zorgt er tot op de dag van vandaag voor dat mensen deze kruiden soms lastig uit elkaar kunnen houden.

De pimentboom groeide hoofdzakelijk in Centraal Amerika, op Jamaica en enkele andere kleine eilanden in West Indië. Ook nu nog is Jamaica de belangrijkste producent van piment. Twee derde van de wereldproductie komt uit dit land.

De pimentboom is een boom die in de tropen en subtropen groeit. Hij kan tussen de 10 en 18 meter hoog worden. Door te snoeien kan de plant als struik groeien, maar oorspronkelijk is het een flinke boom, die voor veel schaduw zorgt. Hij wordt als schaduwplant veel aangeplant om er onder schaduw minnende planten te kweken. Hij wordt in tuinen, maar ook op plantages geplant. Hij heeft normale tuingrond nodig, die water vast houdt. Jonge planten verdragen geen koude, terwijl volgroeide bomen koude nachten kunnen verdragen.

De plant kan als kuipplant worden gehouden, maar moet in de winter binnen geplaatst worden. Om vruchten te verkrijgen moet je wel zorgen, dat je een mannelijke en een vrouwelijke boom hebt.

Pimentkorrels zijn in de supermarkt en in de oosterse toko te koop.